Ταξίδι μακρινό για έναν προορισμό γνωστό. Ταλαιπωρία, κούραση, το ξέρεις, αλλά δε τα αλλάζεις. Φτάνεις στο αεροδρόμιο και σε λίγα λεπτά η πύλη σου έχει ανοίξει.
Έχει ανοίξει ο δρόμος για το τελικό στάδιο, η πύλη ειναι ανοιχτή. Σε μισή ώρα, ξέρεις, θα βρίσκεσαι στον ουρανό. Κάθεσαι στη καρέκλα γεμάτος κούραση. Ήταν δύσκολο και επίπονο να φτάσεις μέχρι εκεί, αλλά είσαι εκεί! Η ώρα περνά...Η ανακοίνωση έφτασε. Μαζεύεις δυνάμεις, σηκώνεσαι, περνάς την πόρτα, κατεβαίνεις τα σκαλιά με την αποσκευή σου, περπατάς λίγα μέτρα, ανεβαίνεις άλλα σκαλιά και επιτέλους είσαι μέσα στο αεροπλάνο. Είσαι μέσα στο τελικό σκοπό. Είσαι εκεί, στη θέση που σου ανήκει. Δε σε νοιάζει τι κάνουν οι γύρω σου. Εσύ είσαι εκεί! Έξω σκοτάδι και βροχή. Το αεροπλάνο απογειώνεται και όλα φαίνονται διαφορετικά. Μικρά φωτάκια παντού. Πόλεις, δρόμοι, ένα σωρό μικρά λαμπάκια. Άνθρωποι, συναισθήματα, σκέψεις, καταστάσεις και κίνητρα δε φαίνονται πουθενά. Χαμογελάς. Το αεροπλάνο όλο και ανεβαίνει και σταδιακά όλα εξαφανίζονται. Το σκοτάδι πυκνό. Σύννεφα λευκά και γκρι είναι οι μόνοι σου συνοδοιπόροι πλέον. Ανεβαίνεις και άλλο. Τότε, σιγά σιγά σημάδια φωτός ξεπηδούν και δίνουν ζωή στον άλλοτε σκοτεινό ουρανό. "Η νύχτα έχει προχωρήσει, ο ήλιος έρχεται, η μέρα πλησίασε." (Επιστολή προς Ρωμαίους 13:12) ήχησε δυνατά μέσα μου. Η μέρα πλησίαζε. Ο ήλιος δε φαινόταν αλλά υπήρχαν τα πρώτα σημάδια του..Τώρα ξέρεις πως είναι να είσαι κοντά στην αυγή, εκεί που εμπόδιο δεν υπάρχει και όλα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια σου.
ΕΜ
Έχει ανοίξει ο δρόμος για το τελικό στάδιο, η πύλη ειναι ανοιχτή. Σε μισή ώρα, ξέρεις, θα βρίσκεσαι στον ουρανό. Κάθεσαι στη καρέκλα γεμάτος κούραση. Ήταν δύσκολο και επίπονο να φτάσεις μέχρι εκεί, αλλά είσαι εκεί! Η ώρα περνά...Η ανακοίνωση έφτασε. Μαζεύεις δυνάμεις, σηκώνεσαι, περνάς την πόρτα, κατεβαίνεις τα σκαλιά με την αποσκευή σου, περπατάς λίγα μέτρα, ανεβαίνεις άλλα σκαλιά και επιτέλους είσαι μέσα στο αεροπλάνο. Είσαι μέσα στο τελικό σκοπό. Είσαι εκεί, στη θέση που σου ανήκει. Δε σε νοιάζει τι κάνουν οι γύρω σου. Εσύ είσαι εκεί! Έξω σκοτάδι και βροχή. Το αεροπλάνο απογειώνεται και όλα φαίνονται διαφορετικά. Μικρά φωτάκια παντού. Πόλεις, δρόμοι, ένα σωρό μικρά λαμπάκια. Άνθρωποι, συναισθήματα, σκέψεις, καταστάσεις και κίνητρα δε φαίνονται πουθενά. Χαμογελάς. Το αεροπλάνο όλο και ανεβαίνει και σταδιακά όλα εξαφανίζονται. Το σκοτάδι πυκνό. Σύννεφα λευκά και γκρι είναι οι μόνοι σου συνοδοιπόροι πλέον. Ανεβαίνεις και άλλο. Τότε, σιγά σιγά σημάδια φωτός ξεπηδούν και δίνουν ζωή στον άλλοτε σκοτεινό ουρανό. "Η νύχτα έχει προχωρήσει, ο ήλιος έρχεται, η μέρα πλησίασε." (Επιστολή προς Ρωμαίους 13:12) ήχησε δυνατά μέσα μου. Η μέρα πλησίαζε. Ο ήλιος δε φαινόταν αλλά υπήρχαν τα πρώτα σημάδια του..Τώρα ξέρεις πως είναι να είσαι κοντά στην αυγή, εκεί που εμπόδιο δεν υπάρχει και όλα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια σου.
ΕΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου